امیر مؤمنان فرمود: فرزند آدم وقتیکه به آخرین روز دنیا و اولین روزآخرت می رسد، مال و فرزندان و اعمالش در نظر اومجسم می شود!
نخست متوجه اموال خود می شود و به او می گوید: بخدا سوگند! من برای جمع آوری و حفظ تو، بسیار حریص بودم و زیاد بخل ورزیدم! حال چه کمکی می توانی به من بکنی؟ ثروتش به او می گوید: فقط می توانی کفن خود ر ا از من برداری!
فاضل محترم، آقا میرزا محمود شیرازى فرمودند که مرحوم آقا سید زین العابدین کاشى - اعلى اللّه مقامه - را در کربلا خادمى بود تبریزى و اهل تقوا و صلاح و سداد بود.
نقل کرد: که قبل از مجاورت کربلادر خارج شهر تبریز نزدیک قبرستان قهوه خانه داشتم و شبها را همانجا مى خوابیدم شبى هوا سخت سرد بود ومن درب قهوه خانه را محکم بستم و خوابیدم ، ناگاه کسى در را به سختى کوبید، برخاستم در را باز کردم آن شخص فرار کرد، مرتبه دوم در را سخت تر کوبید، آمدم در را گشودم باز فرار کرد.
سه عذاب بعد از مرگ در میان قبر:
1) قبر بی نماز چنان تنگ میشود که قبرش بهم میچسپد.
2) آتش در قبر بی نماز شعله ور میشود.
3) ماری بروی مسلط میگردد تا او را در هر وقت نماز عذاب نماید.
رسول خدا فرمود: آرى! به آسمان نگاه مى کردم، دیدم دو فرشته به زمین آمدند تا پاداش عبادت شبانه روزى بنده با ایمانى را که هر روز در محل خود به عبادت و نماز مشغول مى شد، بنویسند؛ ولى او را در محل نماز خود نیافتند. او در بستر بیمارى افتاده بود.
قرآن در سوره زخرف آیه 77 می فرماید:
جهنمیان خطاب می کنند به مالک جهنم
«و نادوا یا مالک؛ فریاد می کنند ای مالک»! «لیقض علینا ربک»
(دیگر نمی گویند «ربنا») پروردگارت کار ما را تمام کند.
آن‌گاه که انسان از محیط ارزش‌های خدایی خارج میشود و ارزش‌های مادی ملاک برتری او قرار می‌گیرد، اسارت آغاز میشود.
چاپلوسی، حالتی است برخاسته از ضعف نفس و نوعی اسارت روحی انسان که در برابر دیگر آدمیان برای جلب منافع و کسب امتیازهای مادی صورت می‌گیرد.
به گزارش خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، پیشوایان اسلام نه تنها از چاپلوسی و ستایش نابجا بیزار بودند، بلکه مدح آمیخته به تملق را نیز عیب اخلاقی می‌شمردند. آنان در برابر رفتار و گفتار ذلت باری که با غرور و شرف انسانی مغایر بود، سکوت نمی‌کردند و اگر کسی مرتکب چنین عمل خلافی می‌شد، از او انتقاد می‌کردند. به همین مناسبت به آیه‌ای از قرآن و احادیث در مورد این امر اشاره می‌کنیم:
خداوند در قرآن سوره آل عمران خطاب به بندگان خود می‌فرماید: هرگز کسانی را که به آنچه کرده‌اند (از روی هوای نفس...) شادمانی می‌کنند، و دوست دارند برای آنچه نکرده‌اند نیز ستایش شوند، رسته از عذاب مپندار، که عذابی دردناک (درپیش) دارند.
